DYNIA OZDOBNA

Cucurbita pepo v. ovijera. Trwałe owoce tych roślin, popularnie nazywamy tykwami, są wprawdzie niejadalne, ale także po zerwaniu (ułożone na misach czy regałach) dekorują pomieszczenia przez okres jesieni i zimy, a nawet dłużej. Pędy tych roślin są silnie rozgałęzione, długości około 1,5 m. Czepiają się one podpór przy pomocy wąsów, a w razie ich braku pełzają po ziemi. Liście są duże — około 20 cm długości, szeroko jajowate i mniej lub więcej klapowate. Na tle ich zieleni efektownie wyglądają owoce dyni. Bogactwo ich kształtów jest wprost nieprzebrane: podobne są do jabłek, gruszek, śliw czy pomarańczy. Skórka ich, gładka lub z brodawkami, bywa jednolicie biała, żółta, pomarańczowa, albo też pstra. Owoce ścinamy z 2 do 3 cm kawałkiem ogonka wtedy, kiedy zaczynają zasychać. Nasiona dyni siejemy w połowie maja wprost do gruntu po 3—4 w odstępach od 50 do 70 cm, lub na początku maja po 2 do doniczek trzymanych w pomieszczeniach do minięcia przymrozków. Rośliny te rosną bardzo szybko na stanowiskach słonecznych, ciepłych, w glebie próchnicznej i pożywnej. Podczas głównego wzrostu wskazane jest dodatkowe zasilanie nawozami i podlewanie.