SELER NACIOWY

Jadalną częścią rośliny są grube, mięsiste i soczyste ogonki liściowe o rynienkowatym kształcie. Zawarte w nich olejki eteryczne pobudzają apetyt, działają korzystnie na trawienie, a poza tym dezynfekują jamę ustną. Ogonki selera naciowego jada się przede wszystkim na surowo, podając je albo przed obiadem, czy kolacją jako przystawkę lub zakąskę, albo jako surówkę do mięs. Przystawka z ogonków liściowych. Ogonki, po umyciu i ściągnięciu zewnętrznych włókien, pokroić w poprzek na 5 cm odcinki, a wnętrza „rynienek” wypełnić tłustym serem topionym lub białym homogenizowanym, posypać papryką. Surówka z ogonków liściowych. Umyte i oczyszczone z włókien ogonki pokroić na cienkie plasterki, wymieszać z majonezem, zaprawą śmietanową lub olejową (olej z dodatkiem cytryny roztarty z żółtkiem, cukrem i solą). Po wierzchu posypać drobno posiekaną natką pietruszki lub rzeżuchą czy koprem. Plasterki selerów można łączyć z surówkami z innych warzyw, którym dodają pikantnego smaku. Sałatka z gotowanych ogonków liściowych. Umyte i oczyszczone ogonki liściowe, pokrojone na kawałki długości 5 cm, gotować do miękkości w wodzie lekko ocukrzonej i osolonej. Osączone z wody ułożyć na półmisku. Po ostygnięciu można zalać je majonezem lub sosem śmietanowym. Można też gorące polać stopionym masłem ze zrumienioną tartą bułeczką lub sosem beszamelowym (białą zasmażkę rozprowadza się mlekiem lub śmietaną i zaciąga żółtkiem). Ogonki liściowe zapiekane. Ogonki, ugotowane jak wyżej, ułożyć w ogniotrwałym naczyniu, polać sosem beszamelowym, posypać tartym żółtym erem, skropić olejem, zapiec w piekarniku. Można je też zapiekać z mięsem lub grzybami. Ogonki liściowe selerów „po grecku”. Ogonki, oczyszczone i pokrojone na 5 cm odcinki, wrzucić na 5 minut do lekko osolonej i ocukrzonej wody. Po osączeniu ułożyć w rondlu, dodając pokrojone cienko plasterki cebuli. Podlać białym winem, wywarem z mięsa (bulionem) i olejem. Dodać soli, pieprzu i listek bobkowy. Dusić pod przykryciem około 45 minut. Podawać na zimno posypane papryką.