FASOLA WIELOKWIATOWA

Phaseolus coccineus (syn. P. multiflorus). Znana od bardzo dawna, ostatnio jednak niedoceniana. Jej lewoskrętne, nierozgałęzione pędy wspinają się nawet na wysokość 4 metrów, dając masę ładnej zieleni przetykanej kwiatami, najczęściej o barwie ognistoczerwonej. Znane są też rośliny biało kwitnące i biało-czerwone. Fasola ta ma nie tylko wartość zdobniczą. Strąki jej zerwane w młodym stadium są jadalne. Nasiona fasoli są barwne, u formy wyjściowej różowe z czarnym „marmurkiem”, u odmiany ’Albiflorus’ białe, zaś u ’Bicolor’ lekko różowe z szarymi lub brązowymi plamkami. Zwykle bardzo podobają się one dzieciom. Ponieważ fasola ozdobna, podobnie zresztą jak zwyczajna, wrażliwa jest na przymrozki, nasiona jej siejemy do gruntu od początku do połowy maja, najczęściej w odstępach 15—20 cm, po 2—3 szt. do dołków koło podpór. Rośliny rosną dobrze w miejscach słonecznych, jakkolwiek znoszą i półcień nie są jednak wtedy tak gęste. Gleba dla nich powinna być przepuszczalna. głęboko uprawiona i zasobna w składniki pokarmowe. W razie suszy rośliny trzeba podlewać i to najlepiej rano, używając wystałej wody, w przeciwnym wypadku dołem „łysieją”. Zarówno groszek pachnący, nasturcję, wilec jak i fasolę można wysiać wcześniej w małych doniczkach lub skrzynkach i przetrzymać w pomieszczeniach zabezpieczonych przed chłodem, aż do chwili minięcia obawy przymrozków wiosennych. Można także zbyt wcześnie wschodzące rośliny zabezpieczyć przed spodziewanymi chłodami kołpakami z papieru lub np. słoikami. Wymaga to więcej zachodu, ale rośliny będą wcześniej kwitły.