MĘCZENNICA

Passiflora. Piękne to i oryginalne pnącze. Ojczyzną jego jest Brazylia i Peru. Posiada bardzo efektowne, duże kwiaty osadzone pojedynczo lub zebrane w grona w kątach liści. Elementy kwiatowe porównywano z symbolami męki Jezusa Chrystusa. Trzy znamiona słupka porównywano do trzech gwoździ, pięć pylników do pięciu ran, nitkowaty przykoronek do korony cierniowej. Stąd więc łacińska nazwa rośliny powstała od słów passio cierpienie, udręka i flos kwiat. Passiflory (jest ich około 400 gatunków) obok oryginalnych kwiatów posiadają niezwykle dekoracyjne, zawsze zielone ulistnienie. Dostarczają również smacznych jadalnych owoców (w naszych warunkach są gorszej jakości), których miąższ używany jest do sporządzania soków, galaretek, napojów chłodzących. Wspinają się dosyć wysoko przy pomocy wąsów wyrastających w pachwinach liści. W ciągu 6—8 miesięcy roślina odpowiednio pielęgnowana osiąga 1 m długości. U nas w kraju najczęściej uprawianym gatunkiem jest P. coerulea o dużych (7—9 cm średnicy), niebieskich kwiatach. Bardzo ciekawy jest długi przykoronek : u podstawy purpurowy, pośrodku bladobłękitny, u góry ciem- nobłękitny. Liście P. coerulea są szerokosercowate, 5—7 klapowe. Do najbardziej znanych odmian należą: ’Constance Elliot’ o kwiatach białych i ’Kaiserin Eugenie’ o kwiatach fioletowych. Ponadto w mieszkaniach możemy uprawiać mniej znane gatunki: P. racemosa o kwiatach czerwonych, P. violacea o kwiatach podobnych do P. coerulea i P. quadrangularis gatunek trudniejszy od uprawy, ale rosnący bardzo silnie, ma kwiaty duże (do 15 cm średnicy) i smaczne owoce.