Passiflora pochodzi z Ameryki podzwrotnikowej

W okresie lata wskazane jest stanowisko słoneczne, ciepłe, przewiewne. Podlewamy obficie, tak aby bryła ziemi była zawsze wilgotna, a nawozimy przez całe lato co 10 dni aż do września. Zimą P. violacea i P. racemosa mogą przebywać w pomieszczeniu jasnym o temperaturze 12—18°C, natomiast P. coerulea wymaga w okresie spoczynku temperatury 5—12°C. Ponieważ przy centralnym ogrzewaniu jest to niemożliwe, wystarczy na okres 2 miesięcy (grudzień, styczeń) umieścić roślinę w chłodnej, możliwie jasnej piwnicy. W okresie spoczynku bardzo często liście opadają. Nie jest to groźne, gdyż wiosną po silnym przycięciu, wybijają pędy nawet u roślin całkowicie pozbawionych liści. Po okresie spoczynku rośliny należy przyciąć na 4—8 oczek (można krócej), pamiętając o uprzedniej wymianie ziemi. Usuwamy również kilkuletnie pędy, ponieważ wyrastające na to miejsce młode znacznie lepiej kwitną. Chcąc mieć rośliny rozkrzewione, należy uszczykiwać wierzchołki pędów. Passiflory możemy rozmnażać przez siew lub przez odrosty korzeniowe, odkłady i sadzonki. Ponieważ siewki kwitną zwykle słabiej, więc lepiej rozmnażać je wegetatywnie. Sadzonki ukorzenia się w dwu terminach: czerwiec—lipiec i grudzień—luty. Lekko zdrewniałe pędy tniemy na odcinki z 2—3 liśćmi i umieszczamy je w mieszaninie torfu i piasku. W czasie ukorzeniania temperatura powietrza powinna wynosić 8—12°C a podłoża 20°C. Aż do momentu ukorzenienia rośliny cieniujemy.