BUGENWILLA

Bougainvillea. Znanych jest 14 gatunków pochodzących z Ameryki podzwrotnikowej, spośród których najczęściej są uprawiane dwa: B. glabra i B. spectabilis. B. glabra wyrasta do wysokości 4—5 m, pędy ma cierniste i różowoczerwone przykwiatki. B. spectabilis wyrasta wyżej niż
glabra, ma liście większe, grubsze, owłosione, kwiaty zebrane w duże wiechy, przykwiatki różowoczerwone. Wśród odmian uprawnych obydwu gatunków spotyka się rośliny o przykwiatkach: pomarańczowych, jaskra- woczerwonych, fiołkowych, czerwonofioletowych.
Bugenwilla jest rośliną lubiącą światło, rozwija się dobrze i najobficiej kwitnie przy bezpośrednim działaniu promieni słońca. Nie należy więc jej cieniować. W zimie musi przejść okres spoczynku, inaczej nie będzie kwitła. Już jesienią ograniczamy podlewanie, nie nawozimy. B. glabra powinna zimować przy temperaturze około 10°C, a B. spectabilis przy 12—14°C. Podczas okresu spoczynku B. glabra prawie całkowicie traci liście. W końcu marca, gdy wzrasta nasłonecznienie, zaczynamy podlewać obficiej, często zraszamy. W tych warunkach pnącza te zakwitają na początku kwietnia, a kwitnienie ich trwa niekiedy do października. Gdy rośliny silnie się rozrosną, należy wiosną przesadzić je do większych doniczek, do ziemi liściowej z dodatkiem ziemi kompostowej, torfu i piasku. Aby otrzymać dobrze rozgałęzione okazy, należy często uszczykiwać wierzchołki powstających pędów (u B. glabra wielokrotnie podczas lata). Bugenwilla może być latem Wystawiana do ogrodu lub na balkon, ale zawsze w miejscu jasnym, słonecznym. Rośliny te rozmnażamy przez sadzonkowanie pociętych na kawałki pędów. Na sadzonki wybieramy pędy boczne, dobrze zdrewniałe i tniemy je na długość 3—4 oczek. Zalecane jest nacinanie sadzonek wzdłuż dolnego końca. Sadzonki ukorzeniają się przy temperaturze podłoża 25—30°C.