Proste formy kooperacji

Na przestrzeni ostatnich dwóch lat nastąpił dynamiczny rozwój zespołowych form produkcji ogrodniczej. Do końca roku 1975 tylko w pionie spółdzielczości ogrodniczej zewidencjonowano już 1463 zespoły producenckie różnego typu, zrzeszające 7081 producentów i obejmujące 18190 ha upraw ogrodniczych. Jako pierwsze powstawały zespoły sadów zblokowanych, które szybko zyskały sobie dużą popularność i uznanie wśród producentów. Następnie organizowano zespoły wspólnego użytkowania ciągników i specjalistycznego sprzętu ogrodniczego. Te przewyższają swoją liczebnością wszystkie inne rodzaje zespołów. Oprócz w/w zespołów istnieją również zblokowane uprawy krzewów jagodowych, truskawek, zespoły wspólnego użytkowania deszczowni, szklarni i pieczarkarni. Zespoły organizowane były przeważnie z inicjatywy samych producentów przy współudziale spółdzielczości ogrodniczej lub innych instytucji współpracujących z ogrodnictwem. Pomoc ta udzielana była w formie instruktażu fachowego, zabezpieczenia i dostarczania środków do produkcji, sprzętu, szkolenia producentów itp. Chęć organizacji zespołów ze strony producentów wynikała głównie z osiąganych korzyści w postaci niższych kosztów inwestycyjnych, możliwości zastosowania mechanizacji w procesach technologicznych.