Bukszpan wieczniezielony rozstawa
Szkodliwość tego nicienia dla warzyw w Polsce stwierdzono stosunkowo niedawno, ale już dzisiaj wiadomo, że występuje w różnych rejonach Polski. Na korzeniach selerów powoduje on brunatne a nawet czarne plamy z których wyrastają bardzo skrócone i zgrubiałe korzonki. Plamy te rozwijają się następnie w nekrozy tkanka zamiera, rozpoczyna się gnicie, które może doprowadzić do zamarcia całego systemu korzeniowego. Podobne nekrozy z pączkami drobnych, bocznych korzonków obserwuje się na porażonych korzeniach zapasowych marchwi i pietruszki. Nie należy jednak mylić tych objawów z czarną plamistością marchwi, powodowaną przez bakterie. Rany i nekrozy spowodowane przez nicienie nigdy nie są mokre, podczas gdy plamy bakteryjne „mażą” się. Porażone korzenie pietruszki mogą się także rozwidlać, a nieraz pietruszka w końcu czerwca lub w początku lipca zaczyna żółknąć i placami wypada. Węgorek selerkowiec poraża tylko rośliny krzyżowe i baldaszkowe, a zwalczanie opiera się na wstrzymaniu się od uprawy tych roślin. Jeżeli selerkowiec wystąpił w dużym nasileniu to przerwa w uprawie roślin żywicielskich powinna wynosić 5, a nawet 7 lat. Selery i pietruszka są atakowane także przez węgorka niszczyka. Na selerach węgorek powoduje początkowo ubytki korzenia zapasowego, które wyglądają jak nadgryzienia przez myszy. Następnie, po wniknięciu do ran grzybów i bakterii zaczyna się gnicie. Cały proces zaczyna się zawsze w dolnej części korzenia zapasowego. Objawy najczęściej uwidaczniają się dopiero w czasie zbioru, kiedy nawet 70—80% korzeni może być zniszczonych. Rozwój choroby pietruszki uszkodzonej przez niszczyka przebiega podobnie jak u selera, z tym jednak, że zaatakowana jest zawsze górna część korzenia zapasowego. Nie ma jeszcze opracowanych chemicznych metod zwalczania węgorka niszczyka na selerach i na pietruszce. Można zalecać tylko zmianowanie omówione w części o nicieniach roślin cebulowych. Uszkodzenia pietruszki, a szczególnie selerów od niszczyka, obserwuje się w Polsce rzadko.
