KLERODENDRON

Clerodendron. Do rodzaju tego należą pnącza i krzewy. Pochodzą one z Azji i Afryki Środkowej. Spośród pnączy najczęściej uprawianym gatunkiem jest C. ihomsonae, roślina ozdobna z kwiatów i liści. Szkarłatnoczerwone kwiaty z białym kielichem są zebrane w wierzchołki. Pojawiają się one głównie wiosną, ale czasem również w okresie lata. Kwiaty są trwałe i długo zachowują wartości zdobnicze. Liście zielone lub zielonożółte, zależnie od odmiany. Jeśli chcemy otrzymać rośliny obficie kwitnące, należy pamiętać o corocznym przycinaniu pędów i o tym, że klerodendrony także, jak bugenwilla, przechodzą w zimie okres spoczynku. Gdy rośliny zapadną mocno w stan spoczynku (ze zrzuceniem liści), trzymamy je w temperaturze 10— —15°C przy słabym świetle lub w ciemności i jeszcze bardziej ograniczamy podlewanie. Wiosna i lato to okres wybijania nowych pędów i kwitnienia. Pod koniec marca rośliny przesadzamy do świeżej ziemi (mieszanina torfu i gliny w stosunku 1 : 1 z dodatkiem nawozów mineralnych), a następnie silnie przycinamy i stopniowo zwiększamy podlewanie. Klerodendrony wymagają stanowisk jasnych i ciepłych, ale trzeba je chronić przed bezpośrednim nasłonecznieniem. Latem możemy je wystawiać do ogrodu lub na balkon. Zwracamy wtedy szczególną uwagę na regularne podlewanie, a co 10 dni rośliny nawozimy. Rośliny te źle znoszą suche powietrze, a więc należy je często spryskiwać. Nie powinniśmy zmieniać pozycji roślin, gdyż powoduje to opadanie liści. Klerodendrony rozmnażamy z sadzonek pędowych lub korzeniowych. Na sadzonki wybieramy pędy lekko zdrewniałe. Powinniśmy uprawiać je przez okres 3 lat, gdyż starsze rośliny tracą wartość dekoracyjną.