NASTURCJA WIĘKSZA

Tropaeolum majus. Bez nasturcji trudno wyobrazić sobie nasze ogrody i balkony. Jest ona jedną z najstarszych i najbardziej łubianych roślin. Nie zawsze są to pnącza, lecz u odmian pnących mięsiste pędy chwytają się podpór przy pomocy okrągławych lub klapowanych liści albo też zwisają; osiągają długość nawet do 3 metrów. Barwa liści jest różna u poszczególnych odmian mogą być one od żywo lub ciemnozielonych aż do prawie brązowych. Kwiaty pojedyncze lub pełne
mają kolor od czysto żółtego poprzez pomarańczowy, cynobrowy, karminowy do purpurowoczerwonego i ukazują się od czerwca do późnej jesieni. Dzięki agresywnemu zabarwieniu nie gubią się one pośród gęstwiny pędów i liści. Uprawa nasturcji jest bardzo prosta. Nasiona jej siejemy w pierwszej połowie maja wprost do gruntu, dając po 3—4 nasionka w odległości zależnej od celu uprawy, zwykle co 20—30 cm. Nasturcje rosną dobrze właściwie na każdej przeciętnej glebie. Na glebach bardzo żyznych, w miejscach zacienionych rozwijają zbyt silnie liście, i to kosztem kwiatów. Z kolei na glebach bardzo jałowych starsze liście szybko żółkną i opadają. „Łysieją” od dołu i wkrótce kończą wegetację.